Na een prachtige wedstrijd – waarin de wind het peloton volledig uit elkaar deed slaan – heeft Anna van der Breggen haar derde overwinning behaald in de Salverda Omloop van de IJsseldelta. De Zwolse van Rabo-Liv rekende in de sprint af met haar metgezel Vera Koedooder, met wie ze op circa dertig kilometer van de streep was weg gereden. Floortje Mackaij won de sprint van het peloton en zorgde in een internationaal sterk bezet veld voor een volledig Nederlands podium. Van der Breggen werd ook als meest strijdlustige renster en als nieuwe leidster in de Centric Topcompetitie gehuldigd. Mackaij mocht op het podium blijven staan om de jongerentrui uit deze reeks in ontvangst te nemen.
De verhuizing van juni naar april bleek een schot in de roos voor organisator Jan van Ommen. Niet alleen stond er nog nooit zo’n sterk veld aan het vertrek op het Grote Kerkplein in Zwolle – elf UCI-teams waren afgereisd naar de Zwolse provinciehoofdstad – het weer bleek op de 16e april ook een scherprechter van betekenis. Uiteindelijk kwamen er maar 31 rensters in de uitslag terecht, de laatste op bijna zeven minuten achterstand van de winnares. De volgers hoefden niet lang te wachten voordat het strijdgewoel los barstte.
Kopgroep
De beschutting van Zwolle was nog maar nauwelijks achter gelaten, of voorin formeerde zich een kopgroep van zestien. Deze groep vluchtsters werd in de buurt van Genemuiden nog eens verder uitgedund tot negen en daarachter reden verschillende grote en kleine groepen rensters, knokkend tegen de elementen. Voorin was vervolgens de samenwerking lange tijd goed bij Vera Koedooder (Parkhotel Valkenburg), Anna van der Breggen, Moniek Tenniglo, Nederlands kampioene Lucinda Brand, Jeanne Korevaar (Rabo-Liv), Kirsten Wild, Lauren Kitchen (Hitec Products), Floortje Mackaij (Liv-Plantur) en Monique van de Ree (Lares | WAOW Deals). De voorsprong bleef lang tussen de minuut en de anderhalve minuut schommelen, maar hoe met name Lensworld-Zannata en Parkhotel Valkenburg het ook probeerden, de kloof zou niet meer worden gedicht.
Aanvallen
Vooraan was het bereiken van Kampen het moment dat voorin de samenwerking begon te stokken. De rensters van Rabo-Liv leken weinig zin te hebben om met tweevoudig winnares Kirsten Wild naar de meet te rijden en openden de aanval. Anna van der Breggen en Vera Koedooder hadden bij hun uitval het geluk dat ook Wilds ploeggenote Lauren Kitchen – vorig jaar winnares van de Ronde van Overijssel – mee sprong. Daarachter werd daarom aanvankelijk niet gereageerd, terwijl Kitchen al snel de tol van haar inspanningen moest betalen en de andere twee moest laten gaan. Koedooder en Van der Breggen vonden elkaar in de finale en pedaleerden met flinke tred richting Zwolle. Omdat achter de twee koplopers de samenwerking volledig stokte, liep het duo snel uit naar de twee minuten. Op de Ceintuurbaan in Zwolle waren dat al bijna drie minuten. Van der Breggen ging de sprint van ver aan en wist Koedooder in haar wiel, maar de Apeldoornse kon de wielrenster van het jaar 2015 niet meer achterhalen. Waarmee de renster van Rabo-Liv haar eerste zege van het seizoen haalde in haar eigen Zwolle.
Thuisronde
”Dit is een wedstrijd waar ik me altijd voor kan motiveren” glunderde Van der Breggen na afloop. “Ik kon hier op mijn stadsfiets naar toe rijden, ken hier alle straten en heel veel mensen van de organisatie. De wedstrijd wordt van steeds meer aanzien en had dit keer een topdeelnemersveld. We deden als ploeg vandaag alles goed, waren met goed veel rensters voorin vertegenwoordigd en konden daardoor de finale hard maken. Er zaten enkele snelle rensters mee met ons van voren en die wilden we natuurlijk kwijt raken. Ik had het geluk dat ik in mijn oud-ploegmaatje Vera Koedooder een prima metgezel had. We zijn er gewoon allebei vol voor gegaan en pas op het laatst over de verdeling van de prijzen gaan nadenken. Natuurlijk wist ik dat ik in principe de snelste was van ons twee, dat gaf vertrouwen. Als je het dan afmaakt na zo’n zware koers, dan weet je dat je prima in orde bent. Mooi met het oog op de koersen die komen, maar ook mooi omdat ik hier al voor de derde keer mijn thuisronde weet te winnen.”
